De wonder wereld van de Galapagos

Zoals beloofd natuurlijk een uitgebried verhaal van mijn uitstapje naar de Glapagos eilanden. Maar laat ik bij het begin beginnen.

Aangezien ik de afgelopen twee maanden nauwelijks geld had uitgegeven, vond ik fat het tijd werd om dat maar eens te doen. Vol goed moed ben ik in mijn uppie naar de stad gegaan om wat souverniers te kopen en de stad te bezichtigen. Ik moet zeggen het bezichtigen van de stad, werd tussen het shoppen door gedaan. Shoppen had natuurlijk mijn prioritiet. Maar na een middag winkels in en uit te zijn gegaan, ging ik dan toch met vele tassen terug naar huis. Een geslaagde dag dus, afegzien van mijn ries terug. Na een een uur te hebben gewacht op de juiste lijn 8, besloot ik om maar een taxi te nemen. Alleen de taxichauffeur begreep mij niet, omdat de naam van de wijk in het Spaans anders klinkt, dan in het nederlands. Dat realiseerde ik me pas veel later. Dus maar weer uitgestapt en toch maar de gok gewaagd om lijn 8 te pakken, die al wel twintig keer was langs gekomen. Verkeerde gok! Ik kwam ergens boven op de berg uit en had dan ook een bijzonder mooi uitzicht over Cuenca. Gelukkig sprak de man, die het geld vangt van iedere passagiers, Engels. En kwamen we er dan ook snel achter dat ik een half uur moest wachten en dan de bus zou komen naar de wijk waar ik heen moest. Echter vond de buschauffeur dat te lang en veranderde vervolgens het bordje van de bus en ging naar te wijk waar ik heen moest.Wat de charme van een vrouw toch wel niet kunnen doen! Na een busreis van bijna twee uur, was ik dan toch eindelijk thuis.

Misschien dat een aantal mensen het wel weten, maar in Ecuador eten ze cavia´s. Het is een soort delicatesse wat alleen door de rijke mensen wordt gegeten.en vaak op bijzondere dagen. Schijnbaar was er zo´n bijzondere dag, want we kregen in een cavia op ons bord. Nadat zij lekker, aan een stok, boven het spit waren gebraden. Ze hadden gelukkig voor de uitzonderlijk gevallen, die niet- of half-Ecuadorianen, kip gebraden. Overigens moet ik zeggen dat de cavia´s niet eens zo apart smaakte, maar erg mals waren ze ook niet. Ik ga toch liever voor de biefstuk!

Maar na weer een eetervaring rijker, werd het toch tijd om naar de Galapagos eilanden gaan. Maar voor ik daar was, moest ik eerst nog een ritje maken door de bergen. ´s morgens om zes uur zijn we vertrokken met een hoop materiaal en mensen voor de bouw van het nieuwe kantoor. S´ochtends bleek namelijk dat er nog twee mensen meer mee moesten. Op het dak waren dozen met lampen bevestigd, waarvan ik nog steeds verbaasd ben, dat meer dan de helft is aangekomen. Ze waren namelijk niet erg goed vastgemaakt. Alhoewel ik weet dat je met strotouwtjes veel kunt beginnen, had dit toch meer iets weg van een kamykaze constructie. En niet alleen de constructie,maar ook de eigenaar, die achter het stuur zat, voldeed redelijk aan deze omschrijving. Hij zat te knikkenbollen achter het stuur midden in de bergen. Je kunt je voorstellen dat wanneer je aan de een kant bergen zit en aan de andere kant de afgrond, dat iets minder is. Nadat ik het toch iets te gevaarlijk vond, heb ik maar voorgesteld om een stukje te rijden. Dit werd gelukkig uiterst serieus genomen en binnen vijf minuten zaten we ergens koffie te drinken. Uiteraard een goede gelegenheid om wat te eten en er volledige maaltijden optafel kwamen. Het zag er erg goed uit maar niet s´ochtends om zeven uur! Ik heb het dus maar gehouden bij een een kop warme melk. Overigens is het hier normaal om s´ochtends te ontbijten met een warme maaltijd. Na wat gegeten te hebben, zijn we weer verder gegaan en kwamen we op de grote weg heel wat vrachtwagens tegen. Waarvan 1 het een goed idee vond, om ons in te halen. Wij vonden het alleen iets minder. Er kwam namelijk een grote windvlaag onder de dozen en voor we het wisten lagen ze achter ons op de weg. Ik verbaasde me er over dat het nog helemaal niet zo warm was, maar realiseerde me al gauw toen de deuren op gingen, dat de auto´s van tegenwoordig airconditioning hebben! Het was s´ochtends om negen uur, als dertig graden.

Maar om mijn verhaal niet te lang te maken, wat niet gaat lukken, zal ik verder gaan met mijn Galapagos avontuur. Ik had een erg slechte start, want ik was een half uur later dan gewenst op het vliegveld. Maar ik was nog steeds op tijd en ging dan ook in de rij staan voor het inchecken, waar ik vervolgens werd door gewezen na de rij ernaast. Bij de balie bleek dat ik eerst een pas moest hebben om in te checken. Wel even uitgelegd dat mijn vliegtuig over een uur zou vertrekken, maar dat was geen probleem. Vervolgens heb ik een half uur gewacht op een pas, omdat het apparaat het niet deed. Maar uiteindelijk had ik er een en ging dan ook weer bij de balie staan en niet in de rij, wat mijn geluk was denk ik. Na mijn e-ticket te laten zien, werd mij duidelijk dat ik de eerste keer wel in de goed rij had gestaan en dat ik un te laat was voor het inchecken, omdat de andere balie was gesloten. En de regel is dat de tickets dieniet wordne opgehaald, weg worden gegeven. Even viel mij reisje naar de Galapagos in duigen. Het meisje achter de balie voelde zich erg schuldig, omdat ze me in de verkeerd rij had gezet. En heeft dus alles op alles gezet om een plek te regelen in het vliegtuig. En het is er gelukt! Ik weet nog steeds niet hoe, want het vliegtuig was helemaal vol. Maar schijnbaar was mijn plaats nog niet weg gegeven. Gelukkig zat ik een half uur later in het vliegtuig en kon dan toch eindelijk mijn avontuur beginnen.

De groep die we hadden was erg gezellig. We hadden het erg getroffen met elkaar. En ik deelde de kamer met een ieerse vrouw. Zij was ook in hara eentje aan het touren, dus dat kwam wel mooi uit. En eigelijk over de tour zelf kan ik vertellen, maar het beste kun je gewoon mijn foto´s komen bekijken,als ik terug ben. Heb er dan ook bijna 700, dus genoeg om naar te kijken. Maar ik zal een korten samenvatting geven. We zijn de tour begonnen op San Cristabol, gevolgd door een bezoekje aan Floreana en daarna door naar Isa Bella. En als laatste het eiland Santa Cruz. Op het eiland San Cristabol waren vooral veel zeeleeuwen te zien. S´avonds kwamen ze allemaal aan land en maakte een hoop kabaal. Hier konden we ook de eerst reuzeschildpaden zie en de projecten om deze dieren te beschermen. Onze eerste snorkeling was fantatsisch. Onder water zagen we allemaal vreemde vissen en zeeleguanen. Bij deze snorkeling waren jonge zeeleeuwen waar we mee gezwomen hebben. In eerste instantie best een beetje eng, maar naar een tijdje valt het best mee en kun je er zelfs om lachen. Fantastisch hoe die beste om je heen zwemmen en proberen met je te spelen.
Tijdens onze tocht naar Floreana en Isa Bella was ik erg zeeziek en heb dan ook weinig mee gekregen van de boottocht. Doordat ik zeeziek was, had ik een legale reden om voor op het dek te zitten. En voor op het schip zwommen enkele minuten, twee dolfijnen. Een ongelooflijke ervaring om te zien! Enkele minuten later scheen er een walvis boven water te zijn gekomen, maar niemand heeft hem gezien, alleen de gids. Ook hebben we enkel zeeschildpadden gezien rond eilanden die we die dag hadden bezocht. Op Floreana hebben we onze eerste haai gezien tijdens het snorkelen. Aangezien het water niet echt helder was, ben ik gauwe het water uitgegaan, want het idee dat er een haai om je heen zwemt en je hem niet kunt zien, beviel mij niet. Isa Bella was een ontzettend mooi eiland, waar de wegen van zand waren. Het water was hier ongelooflijk helder. Na een tocht te paard, hebben we de vulkanen beklommen en liepen we over de lava naar de top. Alsof je op de maan loopt! Een erg mooi ervaring. Deze toch werd gevolgd door een bezoek aan een rotseiland waar we pinguins zagen. We hebben zelfs met de pinguins gezwommen. Ik ben er zelfs door een aangevallen, in hoeverre ze te aanvallen kunt noemen. De pinguins schrok ervan dat hij tegen mij op zwom. Vervolgens het rotseiland opgegaan waar we een rustplaats bezochten voor haaien en zowaar lag er een haai te slapen.

Santa Cruz was ons laatste eiland. Op dit eiland hebben we eigelijk hetzelfde gezien, als op de andere. Zeeleeuwen, zeeleguanen, schildpadden en vogels. Het bijzondere was dat we de schildpaden in het wild konden zien en op de andere eilanden was het in reservaten. Ook hebben we hier meer haaien gezien, dan op de andere eilanden. Zowel tijdens het snorkelen, als tijdens het touren op het strand. Ook zijn we hier naar een eiland geweest waar met name vogels leefden en de landleguaan. De boobie,vogel, was heelmakkelijk te fotograferen en was zeker niet bang. Overigens alle dieren opde eilanden waren niet bang. De frikkel was hier ook heel goed te zien. Dit is een vogel dit een zak onder zijn snavel op blaast, als hij vrouwtjes wil aantrekken. Deze zak is rood en het is echt een heel mooi gezicht. Na deze ervaringen werd de tour geïndigd. Ik bleef alleen met nog een echtpaar nog een paar dagen op het eiland. Ik moet zeggen dat de eerste twee dagen erg moeilijk waren, omdat je acht dagen non-stop met elkaar optrok en in eens alleen bent. Toen realiseerde ik me, dat ik de afgelopen tweeenhalve maand vrij eenzaam ben geweest. En ik was dan ook blij dat ik anderhalve week later naar huis zou gaan. Overigens ben ik dat nog steeds. Ik zie er dan ook naar uit om het vliegtuig terug te pakken en stiekem ben ik aan het aftellen.
Na dit ongelooflijke uitstapje naar de Galapagos eilanden, kan ik mijn stage hier afsluiten en kom ik met hele nieuwe ervaringen terug naar nederland. Sommige negatieve, maar het meest positieve. Ondanks alles, kan ik zeggen dat het een geslaagde reis was. En rest mij nog maar een ding. Mijn spullen pakken en het vliegtuig instappen.

Tot gauw!

Kus
Jelline